Familieuitbreiding

Donderdag 25 juli, later hoor ik dat het de geboortedag van de vader van tante Ellen is. Vandaag is Nederland in de ban van een enorme hittegolf. Gelukkig is het hier in Bandung lekker vertoeven. En gaan we vandaag naar Lembang, wat een stuk hoger ligt en dus nog 'koeler' is. Hier woont tante Ellen, de nicht van mijn vader.

Lembang is erg geliefd bij de mensen uit Jakarta en Bandung om heen te gaan, dus Bagja wil al op tijd weg. Omdat de wegen hier altijd vol staan, gaan we 2 uur voor de afgesproken tijd weg. Direct het eerste stuk in het centrum konden we al snel doorrijden en de weg naar Lembang was ook rustig. Dus anderhalf uur vroeger dan afgesproken stonden we voor de poort bij tante Ellen.

Het was in 1986 dat ik haar ontmoet heb, bij Oma Jet aan de Rentmeestersveld in Apeldoorn. Verder had ze geregeld contact met mijn vader via telefoon, later via mail en WhatsApp. Ik heb nog even mailcontact met haar gehad toen ik voor mijn ouders zorgde zo'n drie jaar geleden. Op de een of andere manier voelde ik altijd wel een connectie met haar. En nu gingen we dan 'zomaar' bij haar op bezoek. Hoe zal het gaan? Mag de chauffeur daar blijven? Hoe lang mogen we blijven? 

Bagja belde aan en ik appte haar dat we er waren. En op een gegeven moment zag ik haar aan komen lopen. Als ik 78 mag worden, hoop ik dat ook nog zo kwiek mijn visite kan ontvangen. En van veraf herkende ik haar al. Nadat we elkaar bij de poort gegroet hadden, reed Bagja de auto het terrein op en Mike en ik liepen samen met tante Ellen terug naar het huis. 

Nadat ik mijn spulletjes uit de auto had gepakt, zag ik in mijn volle verbazing dat ze de hele voortuin vol met hortensia's had staan. Komen wij aan met 1 dorre uitgedroogde hortensia op het balkon. Tante Ellen vertelt dat dit het werk is van haar nichtje Elsa, de dochter van tante Tirza. Terwijl we richting het huis gaan ontmoet ik tante Tirza. Ontzettend leuk om zo ineens een extra deel van de familie te mogen ontmoeten. 

Eenmaal binnen mogen we lekker gaan zitten. Omdat we veel te vroeg zijn (geen jam karet deze keer) moeten ze nog even de boel settelen. We worden ontvangen met thee en lekkere cake erbij. Gebracht door een mooie rustige tienerdame, wat de kleindochter van tante Tirza blijkt te zijn, de dochter van Elsa. Ze kent geen Engels, maar ze groet ons zo lief, door te buigen en onze hand tegen haar wang te leggen. Echt wat anders dan al die drie kussen die je iedereen normaal moet geven.

Alsof we familie zijn, zo voelde het meteen. We kletsten samen direct over van alles. Over de familie, over ons, over de familie in Indonesie. De familie Reep heb ik al niet eens helemaal inzichtelijk. Maar de familie Plassaer is een tak waar ik weinig van weet. Alleen de familie in Groningen/Bedum is mij aardig bekend. Maar ook die zien we niet zo vaak helaas. Tante Ellen weet precies hoe het zit, kent iedereen en weet ook wat ze doen. 

Zo kwam ik er ook achter dat iemand die ik gezien heb tijdens TedX Apeldoorn, Mary Willemsen, ook familie is. Ik vond haar verhaal al erg aansprekend, maar nu natuurlijk helemaal!

Op een gegeven moment komt mijn nicht Elsa binnen, met lekkere snacks. Ohh enak (lekker) natuurlijk! 
Zij en haar man zitten in de bloemenbusiness. Nu wordt de hoeveelheid aan hortensia's mij ook wat duidelijker. Ze hebben een winkel in Lembang. Daarnaast zijn ze begonnen om bloemen te kweken bij diverse boeren. En nu hebben ze hun eigen plantage, wat verderop. Haar man wilde ons ook graag ontmoeten, alleen hij had nog erg veel werk te doen. Veel van de bloemen worden besteld voor bruidsarrangementen. Een groot deel van de verkoop gaat naar Bali, waar exclusieve bruiloften worden gehouden. Veeleisende klanten, maar wel gaat het gelukkig erg goed met het bedrijf. Als is het een uitdaging om goed personeel te vinden, met de juiste werkmentaliteit. Dat werkt echt nog anders dan bij ons in Nederland. 

Elsa heeft Engels gestudeerd in Bandung, dus met haar is het prima communiceren. Ook al is het even wennen om Engels te praten, met ook wat 'Louis van Gaaltjes' tussendoor, we redden ons prima. Met elkaar hebben we wat foto's van onze familie bekeken. En ze herinnerde zich Geert nog, die in 1982 naar Indonesie waren geweest. Geert en haar broer Jefta hebben toen vooral veel tijd met elkaar doorgebracht, maar de komst van de familie is ook bij kleine Elsa blijven hangen. En terwijl Jefta en Geert niet zoveel verschillen qua leeftijd, komen Elsa en ik erachter dat we dezelfde leeftijd hebben. 

Op een gegeven moment wordt Elsa gebeld. Ze moet weer terug naar de zaak, want 'Bali Wedding' heeft nog een last-minute bestelling. Maar ze wil ons nog wel ontmoeten en met ons op pad. Dus met elkaar spreken we af om de volgende dag 'on tour' te gaan door Bandung. 

Met tante Ellen en tante Tirza kletsen we nog even door. Op een gegeven moment belt Elsa of we nog wat willen eten. Vanwege de snacks zitten wij al vol. Dus wij slaan af. Maar met elkaar besluiten we naar haar winkel te rijden voordat wij terug gaan naar het hotel. Mike kan dan nog even rusten, voordat we de dag erop samen op pad gaan. 

De tantes rijden met ons mee. En wanneer we vragen of we ze daarna terug moeten brengen of hoe dat dan gaat, zeggen ze: "Komt goed, we pakken wel de Grab." Ik wist even niet waar het over ging, maar Mike keek helemaal verbaasd. Want Grab had hij wel gezien op de helmen en shirts van voorbij rijdende scooters. Net zoals GoJek die ook geregeld voorbij scheuren. "Ja hoor, dat is voor ons normaal. Of we lopen terug of rijden met Elsa mee." Op de weg naar beneden, naar Elsa en verder naar Bandung heb ik ze ook gezien. 

Elsa woont en werkt op een hele centrale en dus ook drukke plek in Lembang, namelijk tegenover de floating market. Een echte trekpleister voor toeristen. Dus wederom was ik weer blij dat Bagja reed. Daar aangekomen kregen we te zien welke bloemen zij nu verkopen. En hoorden we welke ze graag ook willen gaan kweken. En een belangrijke plek waar zij meer connecties willen vinden, is Holland. Dus ze willen heel graag op niet lange termijn naar Nederland komen, voor zaken en voor familie. 

Naast dat ze een flinke klus te doen had deze dag, samen met de werkers, hebben ze op het moment nog een klus. Ze hebben namelijk drie honden, het mannetje Jacob en twee vrouwtjes Rocky en Deamy. En Jacob heeft beide vrouwtjes zwanger gemaakt. Dus in 1 kamer waren 6 Jack Russel puppy's van een maand oud en in de andere kamer 6 Golden Retriever puppy's van twee weken oud. Echt te schattig om te zien. 

De familie was verbaasd. Want de honden blaffen normaal heel erg als er visite komt. In Indonesie is ook niet iedereen dol op honden. Ja, om honden op te eten...vooral van zwarte honden...dus we zijn blij dat Django in Nederland is. Maar goed, de honden blaften dus helemaal niet naar ons. Behalve één stoer puppy :-) Ze kwamen om de beurt bij ons en de dames waren volgens mij al blij dat ze even de kamer met hun puppy's konden verlaten. Jacob is normaal heel stoer en agressief, maar hij ging op de bank zitten en zat ons heel onderdanig aan te kijken. Erg bijzonder dus.

Na het aanschouwen van de bloemen en puppy's was het voor ons echt tijd om terug te gaan naar het hotel. En met elkaar spraken we voor de volgende dag af. Om 10.00 uur bij ons hotel, om daarna in ieder geval naar Jalan Langensari te gaan, het huis waar mijn opa, oma, mijn vader en zijn broer en zussen hebben gewoond.